ΕΚΘΕΣΕΙΣ & ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

28-30 Σεπτεμβρίου, 09:00-22:00

Κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι προσπαθούν να διασχίσουν τη Μεσόγειο Θάλασσα από τις αφρικανικές ακτές προς την Ευρώπη. Το καλοκαίρι του 2016, ο César Dezfuli περνά τρεις εβδομάδες στο Iuventa, ένα πρώην αλιευτικό σκάφος που διαχειρίζεται η γερμανική ΜΚΟ Jugend Rettet, όπου παρακολουθεί το σωστικό σκάφος να βοηθά ανθρώπους που διακινδυνεύουν τη ζωή τους στην κύρια οδό μετανάστευσης της Μεσογείου, το υπερπόντιο πέρασμα από τη Λιβύη στην Ιταλία.

Την 1η Αυγούστου, 118 άνθρωποι διασώθηκαν από μια φουσκωτή λέμβο που παρασύρθηκε 20 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Λιβύης. Ο Dezfuli φωτογραφίζει όλους τους επιβάτες του σκάφους λίγα λεπτά μετά τη διάσωσή τους, σε μια προσπάθεια να προσδώσει ονόματα και πρόσωπα σε αυτή την πραγματικότητα, να εξανθρωπίσει αυτή την τραγωδία. Λίγο αργότερα, οι μετανάστες αποβιβάζονται στην Ιταλία, στο σικελικό λιμάνι Pozzalo.

Η επιθυμία να καταγραφεί η πραγματικότητα της μετανάστευσης, να ανακτηθούν οι ταυτότητες που παραμένουν αόρατες πίσω από τις στατιστικές, οδηγεί τον Dezfuli σε ένα δεύτερο στάδιο: πρέπει να ειπωθούν οι ιστορίες των πρωταγωνιστών του έργου. Αναλαμβάνει να αναζητήσει τους 118 επιβάτες για να μάθει γιατί εγκατέλειψαν τις χώρες τους, τι βίωσαν στη μεταναστευτική διαδρομή και πώς συνέχισαν τη ζωή τους μετά τη διάσωσή τους στη θάλασσα.

Μεταναστεύσεις που οφείλονται σε πολιτικά, οικονομικά ή συναισθηματικά αίτια- άνθρωποι που παρασύρονται από την αδράνεια των μεταναστευτικών διαδρομών, που ξεφεύγουν από οικογενειακές συγκρούσεις ή που οδηγούνται από την απλή και ανθρώπινη φιλοδοξία να ταξιδέψουν. Τόσο στοχαστικές όσο και αυτοσχέδιες επιλογές. Μέσα από τα βήματά τους, ανιχνεύουμε τις διαδρομές από διάφορες αφρικανικές χώρες προς τη Λιβύη και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν εκεί.

Οι μαρτυρίες τους αποκαλύπτουν επίσης την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν στην Ευρώπη. Δείχνουν, μεταξύ άλλων, πόσο αργά ανταποκρίνονται οι κυβερνήσεις στις αιτήσεις ασύλου. Αυτή η αδράνεια επιβραδύνει την ένταξη στην κοινωνία, καθώς οι αιτούντες αναγκάζονται να περιμένουν παθητικά, συχνά για αρκετά χρόνια. Η σιωπή και η απόρριψη των αιτήσεων ασύλου τους αναγκάζουν να συνεχίσουν να μετακινούνται εντός της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Στο "Passengers", ο Dezfuli καταγράφει τις ιστορίες αυτών των ανθρώπων με σκοπό να αναπτύξει ενσυναίσθηση και κατανόηση και να δημιουργήσει ένα υλικό ντοκιμαντέρ που θα χρησιμεύσει ως σημείο αναφοράς και θα βοηθήσει να μην ξεχαστεί το δράμα των μεταναστών.